Da li je dozvoljeno kratiti nokte noću i da li je dozvoljeno utorkom šišati se, brijati i kratiti nokte?

Nema nikakve smetnje da se krate nokti i šiša u bilo koje doba dana i noći i bilo koji dan u sedmici. Ono što se prenosi u narodu da ne valja kratiti nokte utorkom ili nekim drugim danom, da odrezane nokte treba zakopati u zemlju i tome slično sa strane islama nema nikakve validnosti niti ima u islamu uporišta. To su puka praznovjerja, naklapanja ili nasljeđeni običaji koji su bili rasprostranjeni u ovim krajevima (Bosne i Balkana) prije dolaska islama. Od sunneta vjere islama je da musliman i muslimanka redovno obrezuju nokte, otklanjaju dlake sa stidnih mjesta i ispod pazuha, da muškarac krati brkove i da se osuneti.

Bilježe Buharija i Muslim u svoja dva Sahiha od Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Pet stvari je od fitre: otklanjanje dlaka sa stidnih mjesta, sunećenje, skraćivanje brkova, otklanjanje dlaka ispod pazuha i kraćenje noktiju“. A imam Muslim bilježi od Enesa, radijallahu anhu, da je rekao da im je određeno (od strane Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem) da skraćivanje brkova, kraćenje noktiju, otklanjanje dlaka ispod pazuha i sa stidnih mjesta ne ostavljaju više od četrdeset noćiju”.

A što se tiče brijanja brade složni su prvi učenjaci ovog Ummeta, od kojih su i učenjaci svečetiri mezheba hanefijskog, malikijskog, šafijskog i hanbelijskog, da muslimanu nije dozovljeno brijeti bradu i da je puštanje brade stvar od vjere a ne od običaja. Bilježe Buharija i Muslim od Ibn Omera, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Razlikujte se od mušrika, puštajte brade i kratite brkove“. Kada postane brada bujna i naraste dozvoljeno ju je kratit i uzimati ono što pređe preko dužine šake. Kraćenje brade je prenešeno od nekoliko ashaba, tabi’ina i to je opći stav selefa ovog Ummeta.

Oko pitanja učenja Kur’ana bez abdesta i u stanju džunubluka učenjaci imaju podijeljeno mišljenje. Ispravno je da je dozvoljeno učiti Kur’an u stanju džunubluka kao i bez abdesta, svejedno učili ga napamet ili držeći Mushaf u rukama. S tim da je mustehab (preporučeno) da se uči pod abdestom i u stanju čistoće oko čega nema razilaženja među učenjacima.

Dokaz da je dozvoljeno učiti bez abdesta i u stanju džunubluka je hadis od Aiše, radijallahu anha, kojeg bilježi Muslim u svom Sahihu u kojem ona kaže da je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, spominjao Allaha u svakom stanju”. A pod spominjanjem Allaha ulazi i učenje Kur’ana. A hadis u kojem je došlo da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Kur’an ne dodiruje osim onaj koji je čist“, bilježe ga Malik, Nesai’ i Ibn Hibban. Kao i hadis od Alije, radijallahu anhu, u kojem kaže: “Poučavao nas je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, Kur’anu ako nije bio džunub“, a bilježe ga Ebu Davud, Nesai’, Tirmizi, Ibn Madže, Ahmed i Ibn Hibban. Oba ova hadisa su slabi te se ne mogu uzeti kao dokaz po ovim pitanjima, pojašnjenje slabosti ovih hadisa uzelo bi mnogo prostora.

A što se tiče učenja Kur’ana u ležećem položaju, od adaba učenja Kur’ana je da se uči pod abdestom, u sjedećem položaju okrenut u pravcu Kible. Kada kažemo od adaba to znači da je lijepo učiti Kur’an na takav način, osim što je biti pod abdestom mustehab. A nema nikakve smetnje da se Kur’an uči u ležećem položaju jer nema dokaza koji to zabranjuje.

Dr. Zijad Ljakić

preuzeto sa stranice http://www.n-um.com