Kazna za odnos sa zivotinjom

We alejkumusselam. U vašem govoru ne postoji hadis, ima izreka Ibn Abbasa, koja se također metaforično naziva hadisom, ali nije govor Poslanika. U njemu Ibn Abbas kaže da nema hadda (fiksne kazne), a ne da nema uopšte kazne, jer isti taj Ibn Abbas kaže u drugoj predaji da ima ta'zir, a to je kazna koju određuje kadija. Dakle, ovdje govore o dunjalučkim sudskim kaznama, a ne o ahiretskim, i one se dijele na hadd (fiksna) i ta'zir (nije fiksna). Ne postoji razilaženje među islamskim učenjacima oko toga da islam ZABRANJUJE odnos sa životinjama, već postoji razilaženje oko toga da li pored toga što je haram, postoji fiksna kazna, kao što postoji za blud sa ljudskim rodom, ili se kažnjava nekom drugom kaznom.

Prvi stav učenjaka islamskog prava je da postoji fiksna kazna i to je klasična kazna za blud: ako nije ženjen – bičuje se sa stotinu udaraca, a ako je ženjen – kamenuj se do smrti.

Drugi stav je da je propisana smrtna u svakom slučaju, jer postoji hadis od Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, u kojem kaže: “Ubijte i čovjeka i životinju.”, ali oko vjerodostojnost ovog hadisa postoji razilaženje, pa oni koji ga smatraju vjerodostojnim kažu da je smrtna kazna, a oni koji ga ne smatraju vjerodostojnim dijele se na prethodni i naredni stav.

Treći stav, i to je stav većine, je da se kažnjava kaznom koju odredi sudija te da ne postoji fiksna kazna (koja se zove: hadd), i na ovo se odnosi govor Ibn Abbasa, jer on u arapskoj verziji kaže: لا حد – nema hadda, tj. nema te vrste šerijatskih kazni koje su fiksne, a isti taj Ibn Abbas kaže da se kažnjava kaznom ta'ziir – a to su kazne koje nisu fiksne već ih određuje sudija ili vladar ili nadležni organi.

Dakle ne postoji stav od prvi generacija musliamana do danas da je to dozvoljeno, već se razilaze oko stepena kazne, da li je hadd ili ta'zir.

Zatim, tema da li kvari abdest, post, hadž i tome slično nema veze sa zabranom, jer imaš bezbroj kategoričkih haram stvari a koje ne kvare ništa od navedenog, jer je tema zabrane jedno, a tema kvarenja određenih ibadeta sasvim drugo. Tako čovjek može po cio dan da psuje, krade, ogovara, potvara, a da ne pokvari ništa od navedenog, ali to ne znači da mu nije haram, jer su to sasvim odvojene teme. Neki neuki ljudi, koji ne znaju način obrade pravnih pitanja od strane islamskih učenjaka misle da ako kažu da nešto ne kvari nešto od navedenog i uzgred ne napomenu da je haram – misle da je halal, jer ti neuki ljudi ne znaju metodologiju pisanja pravnih knjiga. Da su se samo malo pomučili da otvore drugo poglavlje u kojem isti ti učenjaci govore o propisu tog samog djela vidjeli bi da ga svi odreda zabranjuju, i da se razilaze oko stepena ovosvjetske sudske kazne, a ne oko zabrane. Isto tako govore i o nekrofiliji i mnogim drugim stvarima, kada u svakom poglavlju ponaosob govore o jednom aspektu tog djela, pa u poglavlju o postu govore da li kvari ili ne kvari post, a u poglavlju o hadždžu govore da li kvari ili ne kvari hadž, dok u poglavlju o šerijatskim kaznama govore da li se kažnjava haddom ili ta'zirom. Inače, ko ne zna njihov metod u obradi pravnih pitanja može donijeti lude zaključke kao što je donio taj kršćanin, pa čak i neki muslimani koji su daleko od islamske pravne nauke. Tako u rečenici: „Prema nekim sunitskim islamskim učenjacima, spolni odnos sa životinjom ne poništava post ili hadždž.“, ali nije rekao da po istim tim učenjacima iziskuje sudsku kaznu koju određuje sudija, i da to obrazlažu time da su fiksne kazne (hadd) propisane za stvari ka kojima ljudska duša teži jer je u tim stvarima potrebna jača kazna kako bi odvratila dušu od tog djela, dok u stvarima koje su normalnom insanu odbojne nisu propisane takve kazne, kao što je jedenje izmeta i odnos sa životinjama, jer u tim stvarima ljudska priroda se od toga odbija bez žestokih kazni, a za izuzetke će kadija odrediti odgovarajuću kaznu.

Što se tiče zadnjeg citata, od navedenog rafidije, on svakako nije musliman pa je njegov citat o islamu vrijedan koliko i citat pape.