Šerijatska legitimizacija obreda u neislamskim sakralnim objektima savremenog doba?

Alejkumusselam

“A da Allah ne suzbija neke ljude drugima, do temelja bi bili porušeni manastiri, i crkve, i havre, a i džamije u kojime se mnogo spominje Allahovo ime.” (El-Hadž, 40)

Kratko značenje ajeta:

A da Svemogući Allah dozvolom borbe vjernicima ne suzbija njihove neprijatelje onda bi bili bi uništeni objekti u kojima se spominje Božije ime: manastiri i crkve, u kojima kršćani obavljaju obredoslovlja, te sinagoge, u kojima se jevreji mole Bogu, kao i džamije, koje su predviđene za obavljanje namaza i zikrullah.

Što se tiče obavljanja namaza unutar crkve, ono je dozvoljeno ukoliko nema slika i kumira.

Buharija je u svome Sahihu jedno poglavlje naslovio: „Namaz u crkvi, a Omer je rekao: ‘Mi ne ulazimo u njihove crkve zbog slika (kumira) koje su u njima. Ibn Abbas bi klanjao u crkvi, osim kada bi u njoj bila slika ili kip.“

U vezi namaza u slučaju kada se se nalaze slike i kipovi, postoji razilaženje. Neki kažu da je zabranjen, dok većina smatra da je pokuđen.

Ibn Tejmijje smatra da je namaz u njima zabranjen ukoliko postoje slike i kumiri.

Zabrana klanjanja u takvim crkvama ne znači i pokvarenost namaza, nego je namaz ispravan, uz grijeh, jer zabrana namaza u njima nije zbog nečega što je vezano za sam namaz, nego zbog slika i kipova.

Namaz u takvim objektima u kojima se nalaze slike i kipovi je pokuđen, ali ako bi se klanjao, bio bi ispravan, prema stavu savremenin učenjaka poput Bekra Ebu Zejda, Saliha Fevzana, Abdullaha Gudejjana, Abdurrezzaka Afifija, Ibn Baz, Usejmina.

Kao zaključak, na stranici islamqa koju uređuje šejh Salih Munedžid, spominje se:

1. Nema smetnje obaviti namaz unutar crkve, ako u njoj nema slika i kipova.
2. Pokuđen je namaz unutar crkve ukoliko postoje slike i kipovi. Ukoliko su muslimani u potrebi obaviti namaz na takvom mjestu, te prekriju slike i kipove, tada nije ni sporno ni pokuđeno.