Kako naučiti tedžvid (pravilno učenje Kur'ana)?

Tedžvid ima svoja pravila i propise koji su spomenuti u knjigama koji se bave tom naukom, i zato onaj ko se želi upoznati sa teorijom tedžvida, treba iščitavati te knjige, učiti napamet ono što se može naučiti i pitati učene ljude o onome što je manje jasno.
Kada je u pitanju praktični dio tedžvida, odnosno ispravno učenje Kur'ana, ono se ne može ostvariti samo kroz čitanje Kur'ana i knjiga te tematike, nego se uči pred ljudima koji su stručni iz te oblasti, jer postoji veliki broj propisa i načina učenja koji se ne može naučiti osim slušajući i praktično učeći pred onim koji to poznaje.
Postoje dva načina učenja pred šejhovima:
Prvi: Da učenik sluša svoga učitelja kako uči, što predstavlja način koji su koristili raniji učenjaci.
Drugi: Da učenik uči, a učitelj sluša, i ovaj način koriste potonji učenjaci.
Najbolje je koristiti i jedan i drugi način, a ako se to ne može ostavariti, tada je preče koristiti drugi način, jer se putem njega vježba izgovor i veća je korist

Alejkumusselam

“A da Allah ne suzbija neke ljude drugima, do temelja bi bili porušeni manastiri, i crkve, i havre, a i džamije u kojime se mnogo spominje Allahovo ime.” (El-Hadž, 40)

Kratko značenje ajeta:

A da Svemogući Allah dozvolom borbe vjernicima ne suzbija njihove neprijatelje onda bi bili bi uništeni objekti u kojima se spominje Božije ime: manastiri i crkve, u kojima kršćani obavljaju obredoslovlja, te sinagoge, u kojima se jevreji mole Bogu, kao i džamije, koje su predviđene za obavljanje namaza i zikrullah.

Što se tiče obavljanja namaza unutar crkve, ono je dozvoljeno ukoliko nema slika i kumira.

Buharija je u svome Sahihu jedno poglavlje naslovio: „Namaz u crkvi, a Omer je rekao: ‘Mi ne ulazimo u njihove crkve zbog slika (kumira) koje su u njima. Ibn Abbas bi klanjao u crkvi, osim kada bi u njoj bila slika ili kip.“

U vezi namaza u slučaju kada se se nalaze slike i kipovi, postoji razilaženje. Neki kažu da je zabranjen, dok većina smatra da je pokuđen.

Ibn Tejmijje smatra da je namaz u njima zabranjen ukoliko postoje slike i kumiri.

Zabrana klanjanja u takvim crkvama ne znači i pokvarenost namaza, nego je namaz ispravan, uz grijeh, jer zabrana namaza u njima nije zbog nečega što je vezano za sam namaz, nego zbog slika i kipova.

Namaz u takvim objektima u kojima se nalaze slike i kipovi je pokuđen, ali ako bi se klanjao, bio bi ispravan, prema stavu savremenin učenjaka poput Bekra Ebu Zejda, Saliha Fevzana, Abdullaha Gudejjana, Abdurrezzaka Afifija, Ibn Baz, Usejmina.

Kao zaključak, na stranici islamqa koju uređuje šejh Salih Munedžid, spominje se:

1. Nema smetnje obaviti namaz unutar crkve, ako u njoj nema slika i kipova.
2. Pokuđen je namaz unutar crkve ukoliko postoje slike i kipovi. Ukoliko su muslimani u potrebi obaviti namaz na takvom mjestu, te prekriju slike i kipove, tada nije ni sporno ni pokuđeno.

Alejkumusselam. Opće značenje ajeta: “Poslaniče, nevjernicima koji osporavaju tvoje molbe koje upućuješ riječima: “O Allahu, o Milostivi!”, ti slobodno kaži: “Molite Allaha, ili molite Milostivog – On je jedan jedini Gospodar i posjeduje mnogobrojna lijepa imena kojima Ga možete dozivati!” Ne uči Kur’an previše glasno u namazu, jer će te nevjernici čuti, ali ni previše tiho, jer te klanjači iza tebe neće čuti, već između to dvoje teži sredini.”

Imam Begavi u svome tefsiru navodi sljedeću predaju od Ibn Abbasa: “Jedne prilike je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, učinio sedždu, te plačući rekao: ‘O Allahu, o Milostivi!’ Tada je Ebu Džehl rekao: ‘Muhammed nam zabranjuje višeboštvo, a on se obraća dvojici bogova.’ Allah je povodom toga objavio ovaj ajet.”
Tj. i jedno i drugo je Allahovo ime kojim god ga Njegovim imenom dozivali, to je Allahovo lijepo ime.”

Alejkumusselam.

U medinskoj štampi mushafa to je lahko prepoznati, jer (nun) koji se ne ispoljava nije označen sa sukunom, tj. na njemu nema ništa, što ukazuje da se izgovara sa idgamom (uklapanjem) ili sa ihfom (skrivanjem). Ako na njemu ima sukun, onda se jasno ispoljava što ukazuje na izhar.

Što se tiče nekih drugih štampi poput te na slici, to se može znati na način da se poznaju pravila idgama, ihfe i izhara, odnosno harfovi koji dolaze nakon harfa (nun) i onda se na osnovu toga može znati da li se (nun) uklapa, skriva ili ispoljava.

Alejkumusselam.

Medd bedel je vrsta prirodne dužine (dva haraketa).

Jačina dužine zavisi od jačine uzroka zbog kojeg se pojavila, pa zbog toga postoje stepeni tih dužina:
Prvi: Lazim
Drugi: Muttasil
Treći: Arid lis-sukun
Četvrti: Munfasil
Peti: Bedel

Razlika u tim stepenima javila se shodno razlici u načinu učenja.

Postoji nekoliko načina (stepeni) učenja Kur’ana:

Prvi: Tahkik
Do u detalje precizno učenje, bez bilo kakvih dodavanja ili oduzimanja, na načinda se svakome harfu dadne njegovo potpuno parvo, da se svaka dužina iskaže onoliko treba, da se svaka gunna (izgovaranje kroz nos) naglasi, itd. Ovaj način uglavnom se koristi prilikom podučavanja.

Drugi: Tertil:
Smireno učenje, uz razmišljanje o značenjima, izgovaranje svakog harfa iz njegovog ishodišta, bz žurbe koja ugrožava pravila tedžvida.

Treći: Hadr
Ubrzano učenje ali uz primjenu pravila tedžvida. Na ovaj način su učili oni koji su skratili dužinu u meddu munfesilu.

Četvrti: Tedvir
Način učenja koji je između tertila i hadra.

Razlika u dužinama javila se shodno razlici u načinima učenja koji su gore spomenuti. Onaj ko bi učio sporije, dužine bi mu bile veće, a ko bi učio brže, skratio bi te dužine, i tako je do nas preneseno.
O uzrocima razlika u dužinama, u svome komentaru na Danijev Et-Tejsir, Maliki kaže: “Dužina ovisi od brzog ili sporijeg učenja. Onaj ko uči na detaljan i precizan način, njegova dužina povećava se shodno tome. Onaj ko uči po “hadru” i brže, njegova dužina biva shodno tom načinu. A onaj ko uči na način između toga (ni sporo, ni brzo), njegova dužina biva shodno tom načinu učenja.”